September, op vakantie geweest, van genoten en nu weer aan de slag. Het najaar is druk op ieders werk: nog slechts 4 maanden en het jaar is voorbij. Dit veroorzaakt bij sommige cliënten een gehaast willen bereiken van gestelde doelen, ‘want die gingen ze dit jaar aanpakken zodat volgend jaar anders zal zijn.’
7 jaar dezelfde vakantieplek, raak je niet uitgekeken?
Hoe moeilijk is het voor ons mensen om patronen in ons leven om te gooien! Mijn werk confronteert me elke dag hiermee. Maar ook privé stuit ik erop. We hebben last van hoe we het aanpakken, weten vaak hoe het anders kan, maar het kost ons zoveel moeite dat we bij momenten of helemaal onze inspanning laten versloffen.
Ik denk hier ook aan als iemand me vraagt waarom ik al 7 jaar naar dezelfde plek op vakantie ga. De onderhuidse vraag zijnde: wordt dat niet saai? Raak je er niet op uitgekeken? Ik begon met naar die plek te gaan toen mijn dochter nog een baby was. Ze was veel ziek en het huis daar bood comfort en de broodnodige hulp van familie. Nadien sukkelde ik met mijn gezondheid en genoot ik zelf van de geboden veiligheid.
Inmiddels is mijn dochter een stoer meisje dat best wat avontuurlijker reizen zou aankunnen. Toch gaan we nog naar die plek, om het vertrouwde, om de mensen die we er inmiddels kennen, om de mooie plekjes in de natuur waarover we ons wijsmaken dat ze een beetje van ons zijn omdat alleen wij ze weten te vinden.
Veranderingen in mezelf maken dat ik me anders verhoud tot de vertrouwde omgeving
Ik vind er elke keer wel opwinding en avontuur; in het beleven van activiteiten die mijn dochter of ik vroeger nog niet fysiek aankonden, in het zoeken van een goed evenwicht tussen rust en uitstappen maken, in het stilstaan bij de kleine veranderingen rondom en in mij. Mensen blijven niet dezelfde persoon en ik merk hoe veranderingen in mezelf maken dat ik me op een andere manier verhoud tot de inmiddels vertrouwde omgeving. Die omgeving zit trouwens ook niet stil en ik stuit elke keer op nieuwe dingen.
Is dit niet de verandering in patroon die we best beogen, die haalbaar is? Kleine verschuivingen in onszelf, in ons gedrag, in wat we beleven met behoud van wat we goed vinden aan het vertrouwde… Ik weet voor mezelf dat ik de laatste jaren enkel voor dit soort verandering de energie kon opbrengen. Meer had geresulteerd in een opgeven van de poging.
Laat ons afspreken niet meer te oordelen over welk pad of tempo de weg is naar verandering en er even voor te gaan zitten
Tuurlijk hou ik van ervaringen die met een schok jezelf een spiegel voorhouden. Ik was vroeger best een avontuurlijk reiziger. Als ik de tijdschriften lees voelt het of enkel dergelijke ervaringen je werkelijk kunnen veranderen. I beg to differ. Mensen die stukje bij beetje hout afschaven tot ze de vorm van stoel krijgen die het lekkerst zit, kunnen net zo verbaasd zijn van de hemelsbrede verandering als ze er even voor gaan zitten. Laat ons afspreken dat we dit niet meer doen; oordelen over welk pad en vooral welk tempo de weg is naar verandering, niet voor onszelf en niet voor anderen.
Verandering overkomt je toch, zelfs als je denkt dat je even stilstaat.
Je kan er maar best even voor gaan zitten.
Kathleen Raskin